El mundo en mi mundo

A veces incluso pienso. Y muchas, me olvido de lo que he pensado.
Hoy ha sido uno de esos días.
Se me ocurrió algo genial. Llamé a Valencia para pedir una necrológica. Busqué una fotografía. Me levanté a la impresora a coger la copia de una página.
Y ya no estaba. La idea. Había volado.
Como una mariposa a la que vas a sacar una foto.
Ya tienes preparado el zoom, preparas el encuadre... y desaparece.
Separas tu mirada de la pantalla de la máquina de fotos (antes habría sido "separas tus ojos del visor", pero todo cambia).
Se ha posado en otra hoja y no la ves. Para eso va vestida de camuflaje.
Esos bonitos colores no son para atraer a otros de su especie pero de distinto sexo, son para que la perdamos de vista.
Confundida con el entorno. Fundida entre flores y hojas.
Así que se ha ido. Está ahí, lo sabes pero no la puedes ver.
Eso me ha pasado hoy.
Cual sería la idea? Está ahí, pero no la puedo recordar.
Y para que no me vuelva a pasar, abro hoy este blog.
Cada vez que se me ocurra algo sobre este mundo tan cambiante, vendrá a parar aquí.
Ni soy genial ni suelo tener la palabra adecuada en el momento preciso.
Siempre se me ocurre la contestación más ingeniosa al menos un día después de que me hayan dicho lo que la habría provocado.
Así que no esperéis descubrir mucha originalidad.
Sólo mi mundo. El mundo de una mujer bastante rara.
Pero que procura no parecerlo.
Como las mariposas, la mejor manera de esconderme es estar a la vista de todos.
Así que muy pocos me ven. Mi camuflaje está lleno de colores.

Comentarios

  1. hey Laila, tu escribe guapa que yo leo

    ResponderEliminar
  2. Bueno, bueno, por algo se empieza... Al final hasta llegarán los premios... Hala, a seguir con la creatividad desbordante que nada nos deja al resto de los mortales...

    ResponderEliminar
  3. Huy, que buen tema ese de la creatividad para unos sí y para otros no. Pronto escribo sobre eso porque, que lo vayais sabiendo: TODOS SOMOS CREATIVOS!!! To be continued...

    ResponderEliminar
  4. facer,faer,fager... según a zoa, dise dunha ou outra maneira.
    everybody do something, que sería...
    todos facemos algo, todos. Todos creamos? pois? Bó fora, que todos foramos creativos. Vivir xa é crear.
    facemo-lo que podemos, que non o que queremos, pero ainda que fora por aburrimento, teríamos que facer algo!!. curioso? Nin tanto.
    eu por que me da a gana, creo a forma de por cousas neste blog tan interesante de esa moza tan interesante co firme proposito de non escomenzar never con Maiuscula no escomenzo.Logo si pero no escomenzo non. E tamén porei anacos de texto sin puntos nin vírgolas, para que cada quen que o lea, lea o que pon, ou o que queira, ou o que poida. Para que cree, sin querer crear, sin crear querendo.(Vaia lio!). E meterei words en outros idiomas que saiba, porque me pete nese intre......
    o que si penso facer se non me esquenzoo é por saudos finais, e acabaseme de ocurrir por ou quitar letras vocais ou consoantes a drede para cambiar palabras ou inventa-las, ...para crear... e así aumentar a creación, non voluntaria, dos que lean esto.
    bye, saudiños.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Inamovibles. Del cuaderno a la Red sin red.

Encuentro fortuiro. Del cuaderno a la Red sin red.

La reinvención en tiempos convulsos