Entradas

Mostrando entradas de junio, 2010

A noite de Uxía

Tremendo concerto de Uxía http://www.uxia.net/ onte no Bar Liceum do Porriño http://www.barliceum.com/principal.htm . Coa sua voz de mel encheu a calurosa noite e levouse ao publico, amigos e familia a vivir no ceo, case voamos nas ás do seu cantar. Grazas, Uxía, irmá. Pero despois... Aventura na madrugada! Ás tres e media da mañá, Aldara, a miña filla que xa sabe facer de nai comigo (ben!), xa estabamos por fin na cama... Pero antes... Un home descoñecido chega xunto de nós no medio da noite. Baixase do seu coche... E axudanos a quita-lo noso do medio da estrada, xusto fronte a nosa casa de Peitieiros, alá arriba naquel monte baixo o alto de San Antoniño, en Gondomar. Pero antes... Chegamos co coche a casa e, daquela máis das dúas da madrugada, e cando lle vou dar volta para que quede cara á costa abaixo, callase. Non da arrincado. Non entran ben as marchas. Estamos no medio da estrada. O coche tapa-la enteira. Dunha beira a outra. Saímos. Corre, corre, ponte o chaleco reflectan

Del cuaderno a la Red sin red. Y si...

Si me dicen que mañana pudiera ser yo feliz quemaría la madrugada hasta hacerla sonreir. Si dejaras de mirarme para ver si te vigilo me gustaría tratarte con si no fueras un niño. Si te atrevieras un día a saltar sobre las brasas salvarías toda tu vida y verías que no quemaban. Si yo pudiera olvidarte y me dejaras marchar me gustaría premiarte con poderte despreciar 4 de junio de 2010

Del cuaderno a la Red sin red. Mi reflejo.

Quiero conocerte Desde que apareciste Comencé a hacer cosas Que creía abandonadas Veo en ti la ruta Que una vez dejé En una encrucijada Aparta cuando me evoques El telón de la presencia De quien volvió a cruzar Nuestros caminos Tal vez una búsqueda de siglos De nuevo nos une Tal vez una casualidad Un porque sí Pero es extraño el impulso Que me empuja Cuando te leo La fuerza que mi inspira Cuando te veo Interpretar a otros Que no son tú Pero que tanto se te asemejan Aparta de entre tú y yo La figura imprescindible De tu amor de ahora Su hoyuelo hipnótico Y su imparable discurso Quiero conocerte Sin intermediarios Como no pude hacerlo antes Cuando me fui Arrastrada por el peso De una guerra Que se nos vino encima Como la lava de un volcán. <!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]--> 4 de mayo de 2010. <!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Una mañana con Winnie

Conocer a Winnie Mandikizela Mandela, la ex de Nelson Mandela, no es algo que pase todos los días. El jueves 27 de mayo me encomendaron hacerle una entrevista que hoy ha salido publicada en El País, http://bit.ly/9ANK0I , y allá que me fui yo a primera hora de la mañana al Círculo de Bellas Artes de Madrid para escuchar la conferencia que iba a dar la política sudafricana en las jornadas "Sáhara Occidental, una agenda pendiente", organizadas por las Universidades Públicas Madrileñas, la secretaría de Acción Social de la Universidad Autónoma de Madrid y la Consejería de Empleo, Mujer e Inmigración de la Comunidad de Madrid ( http://bit.ly/9E2A7v ). Para empezar, decir que repartió estopa a espuertas. Que no se cortó, la señora. Allí dio caña a las universidades, que no se movilizan ni aunque caiga un aerolito. Que, bueno, tal vez no sea el momento de organizar manifestaciones ni correr delante de los grises, digo la policía, pero por hablar un poquito en las clases, organizar

Del cuaderno a la Red sin red. Promesas centenarias.

Prometiste que tu venganza sería eterna y lo has cumplido. Tal vez no ha sido eterna pero sí, sin duda, centenaria. Prometiste no volver a mirarme y me has mirado, pero no me has visto. Prometiste olvidarme y al encontrame no me recordabas. Pero yo prometí otras cosas. Prometí volver y buscarte y volví y no te busqué, pero te encontré y todas las piezas encajaron, entendí la música de las esferas y las leyes secretas del Universo. Prometí amarte en el silencio de los siglos y te amé a gritos que no quisiste escuchar. Y ahora no sé cómo conjugar mis promesas con tus reproches, cómo conjurar tus promesas, porque tu deseo de venganza ahora es sólo miedo a mi mirada a mis palabras a mi paso por tus sueños a mi silencio invisible a tu lado donde siempre estoy porque nunca estoy. 2 de mayo de 2010